Data premiery: 4 stycznia 1958
Kraj produkcji: Polska
Język: polski
Czas trwania: 79 min
Scenariusz: Jerzy Stefan Stawiński
Główne role:
Edward Dziewoński
Tadeusz Łomnicki
Muzyka Jan Krenz
Zdjęcia: Jerzy Wójcik
Scenografia: Jan Grandys
Nagrody:
1959 – Mar Del Plata (MFF) – nagroda dla najlepszego filmu;
1959 – Mar Del Plata (MFF) – nagroda FIPRESCI;
1959 – Mar Del Plata (MFF) – nagroda za scenariusz dla Jerzego Stefana Stawińskiego;
1959 – Syrenka Warszawska – nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP za rok 1958 dla Andrzeja Munka w kategorii filmu fabularnego.
Andrzej Munk - polski reżyser filmowy, jeden z przedstawicieli nurtu zwanego polską szkołą filmową.
__
Czarno-biały polski wojenny film fabularny w reżyserii Andrzeja Munka z 1957 roku zrealizowany w Zespole Filmowym Kadr. Premiera miała miejsce 4 stycznia 1958 roku.
Film składa się z dwóch 40-minutowych nowel: Scherzo alla polacca oraz Ostinato – lugubre. Trzecia zrealizowana nowela Con bravura nie weszła do filmu, gdyż reżyser zdecydował, że nie odpowiada ona artystycznie dwóm pozostałym. Obecne w filmie historie oparte są o opowiadania Węgrzy oraz Ucieczka Jerzego Stefana Stawińskiego, który również jest autorem scenariusza.
Pierwsza część mówi o działaniach Dzidziusia Górkiewicza podczas powstania warszawskiego, który podejmuje się roli łącznika w mediacji nad połączeniem sił polskich i węgierskiego oddziału zatrzymanego przez Polaków pod Warszawą. Druga pokazuje polskich oficerów w niemieckim oflagu, którzy kultywują mit legendarnego już uciekiniera z obozu, porucznika Zawistowskiego.
Eroica jest czołowym filmem nurtu polskiej szkoły filmowej, traktowana jest jako odpowiedź reżysera na Kanał Andrzeja Wajdy. Porusza problematykę narodowych mitów bohaterskich.
Fabuła:
Obie włączone do filmu nowele mówią o ostatnich latach II wojny światowej, tematycznie wiążąc się z upadkiem powstania warszawskiego. Przedstawione wydarzenia ukazane są chronologicznie (pierwsza nowela to krytyczny obraz powstania, druga – obóz, do którego przybywają internowani polscy oficerowie, uczestnicy powstańczych walk) oraz logicznie (najpierw heroiczna, skazana na klęskę walka, potem jej konsekwencja – niewola w niemieckim oflagu). Nowela Con bravura, która miała być pierwszą przedstawioną w filmie, przedstawia losy konspiratorki przebranej za zakonnicę, która przedziera się z Generalnego Gubernatorstwa przez Tatry na Węgry.
W "Eroice" nigdzie nie mówi się źle o bohaterach, nawet jeśli ich czyny są irracjonalne, pokazani oni są zawsze z sympatią, z sentymentem. Wykazaliśmy jedynie nieprzydatność tego typu manifestacji w konkretnych sytuacjach..
— Andrzej Munk
Moja ocena:
Przyznam się, ze sama z siebie nie koniecznie sięgnęłabym po ten film, jednak dzięki zajęć, które odbywają się na mojej uczelni mogłam zgłębić to małe dzieło i tego nie żałuję. Uważam, że film ten trafnie ukazuje realia wojenne, mamy do czynienia również z bardzo udanym doborem muzyki i grą aktorów. Na prawdę momentami czułam ciarki na plecach, czasami nawet zostałam samoitsnie zmuszona do przemyśleń nad scenami poszczególnych bohaterów. Takie filmy potrafią ukazać, że nie trzeba wielkich nakładów pieniężnych, technologi z XXI w. aby wpłynąć na odbiorcę.
Film:
http://www.youtube.com/watch?v=_3a9iqskwMY
dooobry film :D
OdpowiedzUsuń